Vinna, sofa, hlægja!

14.2.2009 | 15:08

Ég vil byrja á því að afsaka sambandsleysið en það að fara á netið er ekki mín fyrsta hugsun þessa dagana! Ég hef nóg að gera alla daga og það er sjaldan dauð stund hjá mér. En ég ákvað að taka daginn í dag bara rólega þar sem að ég er í fríi í dag í fyrsta skipti síðan ég byrjaði að vinna. Mér líður hins vegar alveg rosalega vel hérna, sjaldan liðið betur. Ég er búin að kynnast fullt af nýju fólki og hingað til hefur mér gengið alveg ótrúlega vel í vinnunni.

Vinnan er rosalega krefjandi en samt sem áður skemmti ég mér mjög vel. Fyrirkomulagið er þannig að ný námskeið byrja alltaf á sunnudögum og hvert barn getur lengst verið til föstudags en það er misjafnt hversu lengi fólk vill hafa börnin sín á námskeiðunum. Námskeiðin geta því verið til dæmis bara 1 dagur og mest 6 dagar. Síðasta sunnudag fékk ég hóp með 9 krökkum, 5 þjóðverjar og 4 hollendingar, 6-8 ára. Allir krakkarnir áttu bara að vera 4 daga en við skemmtum okkur svo vel og allir tóku svo miklum framförum að allir 9 krakkarnir framlengdu námskeiðinu um 2 daga. Ég var eini skíðakennarinn í gær sem var ennþá með alla krakkana sem byrjuðu *mont*. En já þetta gekk svona líka vel og yfirmennirnir mínir voru rosalega ánægðir svo vonandi fæ ég annan hóp ein á morgun.

Í vinnunni lendi ég samt alltaf í veseni með nafnið mitt. Því þegar maður segir nafnið mitt þá hljómar það eins og ég heiti Auster sem er ostra, sem sagt eins og kræklingurinn ostra. Fólk hlær eiginlega alltaf þegar ég segi Ásta þannig núna heiti ég ekki lengur Ásta heldur Asta. En fyndna við það er það að einhvern vegin heyra til dæmis krakkarnir alltaf Astra og segja því alltaf Astra eins og bíllinn opel astra. Það heyrist því alltaf út um allt fjall Aaaaaastrrra. Og þá hlægja foreldrarnir og hinir skíðakennararnir. Þvílíkt vesen. Er að pæla að reyna finna mér eitthvað gælunafn :D

Annars er ég voða mikið á ferðinni eitthvað. Alla daga 40 mín keyrsla upp í fjall og síðan niður aftur. Síðan þvælist ég á milli bæja til að hitta annað hvort hina skíðakennarana eða vinkonur mínar. Ekki eins mikið MTV þessa dagana, því miður. Mér finnst ég alltaf vera þreytt en samt er ég alltaf að gera eitthvað og ef ég er ekki að gera eitthvað þá sef ég. T.d. sofnaði ég um daginn klukkan 6 um kvöldið og vaknaði ekki fyrr en vekjaraklukkan mín hringdi. Ég er voða mikið í því að fara sofa klukkan hálf 10 eða 10 núna. Ótrúlegt. En ég held að þetta sé út af endalausum hæðamuni á hverjum degi. Að búa í 800 metra hæð og vera á skíðum í 2000 metra hæð fara upp niður upp niður í 13 stiga frosti tekur á skal ég segja ykkur. Held líka að heyrnin á mér sé algjörlega í ruglinu þessa dagana. Er með króníska hellu.

Annars veit ég voða lítið hvað ég á að segja ykkur. Set bara inn nokkrar myndir:

Fór til Kitzbühel að horfa á brunið mikla.